Urodziła się w 1989 roku w Wielkopolsce.
Liceum i pierwsze studia ukończyła w Krakowie, następnie z wyróżnieniem ukończyła malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom zrealizowała w pracowni prof. J. Modzelewskiego i prof. M. Duchowskiego. Uczestniczka wielu wymian zagranicznych, plenerów i warsztatów. Otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2019 na projekt Babaśki. Tworzy, wykorzystując media takie jak malarstwo, wideo czy rzeźba. W 2020 roku przeniosła się z Warszawy do małej wioski pod Tarnowem, gdzie żyje
wśród łąk i lasów.
Zuzanna Litawińska jest autorką obrazów, rzeźb, instalacji i filmów wideo, jej zainteresowania krążą wokół tematów związanych z antropologią, symbolami i tym czego nie widać na pierwszy rzut oka. Artystka zwraca szczególną uwagę na to co jest wypierane i negowane przez kulturę, jak na przykład śmierć czy starość, oraz zastanawia się jaki wpływ ma na nas to czego nie widzimy. Interesuje się rolą mitów i baśni w kulturze i ich wpływem na jej kształt oraz na rozwój indywidualny jednostki. Często sięga do własnej przeszłości lub historii innych osób poszukując w niej symbolicznego początku obecnych sytuacji. Interesują ją wzajemne zależności i oddziaływania pomiędzy rzeczami. Stara się odnaleźć własną drogę poprzez wzmacnianie intuicji, sięganie do źródeł i archetypów. Działa na różnych płaszczyznach i łączy ze sobą wiele zagadnień z pogranicza sztuki i kultury.
Sama artystka o swojej twórczości mówi tak:
W swojej twórczości podążam za uczuciami, ale uczucia mają dla mnie charakter poznawczy: pomagają mi zaglądać pod podszewkę rzeczywistości, eksplorować tereny zbiorowej i jednostkowej podświadomości, balansować na granicy tego, co widzialne i niewidzialne. Najczęstszym tematem moich obrazów jest przyroda. Nie badam jednak samej natury, ale moje związki z nią, zapośredniczone nieuchronnie przez formy kultury. Dlatego nieodłącznym elementem moich poszukiwań są symbole i rytuały, baśnie i mity, pogańskie tradycje i pradawne wierzenia. Jestem skrajną relatywistką – w tym sensie, że skupiam się na relacjach, wypatruję ukrytych połączeń między zdarzeniami, myślami i istotami.
Wystawy:
2021 – Positions.de Art Fair, Berlin
2021 – VIII Salon, BWA Tarnów
2020 – “Don’t let life get in the way of your love story”- indywidualna wystawa dotycząca wulwodynii (choroba kobiecych okolic intymnych), RDK Jazdów 3/18, Warszawa
2020 – Hexenkraut, Galeria Szydłowski, Warszawa
2020 – “Uroburos po śląsku”, Pracownia Piastowska 1, Katowice
Babaśki to projekt artystyczno-badawczy skupiający się na baśniach w kontekście historii kobiecych. Dokładniej polega on na nagrywaniu baśni, bajek, pieśni oraz historii „z życia wziętych” opowiadanych przez kobiety z różnych stron Polski. Historie te służą następnie jako podstawa – inspiracja do działań artystycznych. Na podstawie zebranych materiałów tworzę filmy, rysunki, obrazy lub całe instalacje artystyczne. Projekt ten ma służyć do dzielenia się doświadczeniami, ale również do podsumowywania ich. Ma zwracać uwagę, że baśnie oraz historie innych kobiet mogą pomagać w przezwyciężaniu własnych trudności. Zwłaszcza w kwestii baśni ma również pobudzać do zastanowienia nad ich symboliką i tym co kryje się pod główną narracją. Symbole zawarte w baśniach są bardzo różnorodne, ale ich znajomość prowadzi do głębszego rozumienia tekstów, również mitologicznych czy religijnych. Tym projektem staram się również przywołać momenty, kiedy kobiety zbierały się razem przy pracy lub wieczorami siadały w kuchni i rozmawiały, opowiadały, wymieniały się doświadczeniami. Momenty te dawały i nadal mogą dawać poczucie wspólnoty, przynależności i ugruntowania w świecie. Babaśki zaczęły powstawać w 2017 roku, kiedy moja babcia zachorowała na stwardnienie rozsiane i najpierw straciła umiejętność mówienia. Niedługo potem zmarła a ja zdałam sobie sprawę, że bajki, piosenki i historie rodzinne oraz historie z jej życia opowiadane mi przez nią, odeszły, że nie jestem w stanie ich w pełni odtworzyć. Uświadomiłam sobie wtedy, że tak naprawdę to te historie są istotne, że to są ważne wiadomości, których powinnyśmy słuchać, nie te które słyszymy w radiu czy telewizji albo na facebooku.
Zaczęłam wtedy nagrywać i tak powstały Babaśki.
Fotodokumentacja wystawy – efektu rocznej pracy – zbierania opowieści, baśni oraz ich twórczego przerobienia.
Warszawa, Osiedle Jazdów, 24-26 01 2020