ur. 1956, Warszawa

1981 Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Jana Tarasina i rzeźby u prof. Jerzego Jarnuszkiewicza (Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie)

Po studiach pracował jako instruktor plastyki oraz teatralny, następnie jako nauczyciel w szkole. W tym czasie zajmowały go działania parateatralne, rozpoczął pisanie dramatów. Malował, pracując codziennie przez 6 lat, wykonał 2 studia strukturalistyczne i aż dwa, po czym (na podstawie tych studiów, wg autorskiej dużej teorii koloru) wykonał syntetyczne obrazy wklęsłości i wypukłości, które przedstawił na 4 ważnych wystawach, kończąc w ten sposób okres młodzieńczy.

1992 wystawa indywidualna w CSW – Zamek Ujazdowski,

1993 zbiorowa w CSW „Dokumenty II”,

1994 zbiorowa w ramach CSW w Bukareszcie,

1994 indywidualna w galerii „Studio” PKiN.

“W latach 1995 – 2003, niezadowolony z wyników, ponieważ brakowało mi rysunku, świadomie zrobiłem długą przerwę, zwolniłem tempo, ponadto postanowiłem, nie robić wystaw. W tym czasie głównie zajmowałem się: teorią kanału koloru w siatkówce oka, teorią malarstwa, pisaniem dramatów, nieco później wróciłem do performance. W 2004 odkryłem też perspektywę zwrotną (wówczas pękła bariera rysunku) i bardzo praktyczny w porównaniu z dużym, tzw. model barw złamanych, dzięki któremu dowiedziałem się, jak postąpić względem struktury i nie tylko. W wielu przedsięwzięciach pomagał mi matematyk – śp. Cezary Suski. Czyli od 2003 najpierw dużo rysowałem, a następnie malowałem coraz więcej. Pauza i przemyślenia bardzo pomogły i w krótkim czasie powstało kilkanaście cykli, niektóre po kilkadziesiąt obrazów. A przede wszystkim w 2010 jeszcze raz podjąłem młodzieńczy projekt (realizację struktur    na podstawie studium z lat osiemdziesiątych) – Nowy Strukturalizm. Rok 2011, w którym zakończyłem pracę nad strukturami, uważam za przełomowy. Stopniowo uświadamiałem sobie ogromnie ważny dla mnie problem, że twórczość to nie jakieś odcinki w czasie i przestrzeni, że nie ma sensu sztuki dzielić na części, jest po prostu jedna wykładnia – to całe życie – Całość. Wybawieniem też jest istnienie czterech rozpoznanych kierunków, w których można działać i się spełniać, więc są to: realizm, figuracja, abstrakcja i strukturalizm.

2006 indywidualna w galerii „Milano”,

2009 indywidualna w galerii „Lufcik”,

2010  cztery performance w galerii „XXI”,

2011 indywidualna w galerii „Lufcik”.

2012 indywidualna w Galerii  Fibaka,

2013 zbiorowa w Saatchi Gallery

2016 wydałem eksperymentalną powieść pt. „Kula”, której częścią czwartą jest „Kompendium problemów malarskich”

Na ukończeniu  mam trzy inne książki, określiłbym je jako eksperymentalne; jednakże dla mnie liczy się istota rzeczy, która, dzięki Bogu, jest do odkrycia.”