To obiekt samopodobny, którego części są podobne do całości. Podczas powiększania obrazu fraktalnego ukazują się elementy składowe odwzorowujące większy w sposób dokładny lub w pewnym przybliżeniu (np. stochastycznym). Struktury te nie dają się łatwo opisać za pomocą geometrii euklidesowej. Wnikanie w strukturę fraktalną można teoretycznie ciągnąć do długości Plancka (najmniejszej odległości mającej sens fizyczny). Słowo pochodzi z łaciny – fractus i znaczy: cząstkowy, ułamkowy, złamany.

Struktury fraktalne są wykorzystywane do tworzenia realistycznych tekstur w obiektach generowanych komputerowo. Fraktale są pomocne w generowaniu wirtualnych obrazów do złudzenia przypominające rzeczywiste krajobrazy (pseudozdjęcia, animacje). Przekształceń fraktalnych używa się do kompresji obrazów i uzyskuje się wysoki stopień kompresji przy minimalnej utracie jakości.

Jest dużo programów komputerowych do tworzenia obrazów fraktalnych. Np. Chaoscope, Incendia, Generator Fraktali, Viso MF, Gimp, Sterling, Fractal Forge, Fractalus i wiele innych.