ur. 1994

Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Malarstwa w latach 2014-2019. Studia ukończył w pracowni malarstwa prof. Krzysztofa Wachowiaka. Jego dyplom z malarstwa, który nosił tytuł „Przewroty” został wyróżniony. Autor otrzymał także nagrodę za najlepszy dyplom Towarzystwa Przyjaciół ASP w Warszawie. W grudniu 2021 roku otrzymał pierwszą nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na jubileuszowym XXX Ogólnopolskim Przeglądzie Malarstwa Młodych „Promocje” w Legnicy oraz nagrodę kwartalnika „Artluk”.

Od 2022 roku pracuje na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie.

W warszawskiej galerii DIAL od 30 czerwca do 11 lipca 2022 roku trwała wystawa malarstwa Łukasza Jankowicza

PRZEWRÓCIŁO SIĘ NIECH LEŻY

Rozpoznawalne malarstwo Łukasza Jankowicza charakteryzujące się oszczędnym, skupionym, o skondensowanej sile oddziaływania figuralnym znakiem plastycznym stanowi zaskakujący element artystycznego odniesienia do współcześnie dziejącej się historii. Obecne od zawsze zjawiska obalania i usuwania pomników nabrało w ostatnim czasie nowego charakteru. Dewastacje pomników w Stanach Zjednoczonych czy obalanie Leninów na Ukrainie, ale także malowanie na różowo czołgów na cokołach w Czechach to jedne z najnowszych tego przykładów. Ale tak było zawsze. Wszak starożytność i jej pomniki dotrwały do naszych czasów tylko w kawałkach, wcale niekoniecznie wyłącznie z racji upływu czasu.

W swej twórczości Łukasz Jankowicz od pewnego czasu tworzy obrazy, których dominującym motywem plastycznym są rzeźby pomnikowe usytuowane w pustce bezludnego pejzażu pozbawionego odniesień. Ludzie zostali zastąpieni ich sztucznymi, kamiennymi lub spiżowymi podobiznami. Anonimowe i znieruchomiałe jak rzeźby pejzaże określa kolor, materia i melancholia emanująca z pomnikowych ostańców historii, które utknęły w jej czeluściach. Dzięki tytułom obrazów oraz rozpoznawalności wizualnej niektórych pomników lub atrybutów w nich umieszczonych możemy zorientować się, kogo przedstawiają i domyślać się ich niegdysiejszej roli, znaczenia i okoliczności, w jakich powstały, istniały i utraciły rację bytu.

Możliwości odbioru malarstwa Jankowicza zakreśla szeroka perspektywa interpretacyjna. Pojawia się wiele możliwych odniesień oprócz tych historycznych, mówiących o upadłych pomnikach minionego systemu czy o relatywizmie historii, gdyż pomniki często stają się obiektem zemsty ludu. Jednak w malarstwie Jankowicza obecna jest też silna nuta historycznej melancholii, wyrażająca się w wanitatywnym charakterze jego obrazów – wszystko przemija i jest tylko kwestią czasu, kiedy runą najsłuszniejsze i najpotężniejsze monumenty. To, co wydaje się niezniszczalne, też ulega powolnej erozji. Pełno jest zwietrzałej ideologii i materialnych ruin imperiów. Wizje opustoszałego pejzażu z osamotnionymi pomnikami, u których stóp jeszcze przed chwilą defilowały zaczadzone tłumy, a z głośników szczekały psy propagandy, budzi refleksję o ulotności i krótkotrwałości ideologicznych mód. Pleśń rozpadu już trawi wasze pomniki ideologii – zdają się ostrzegać samotne monumenty…

Kuratorzy wystawy: prof. Artur Winiarski, prof. Tomasz Milanowski

Źródło: DIAL Gallery (22.08.2022)

Udział w wystawach:

• Lipiec 2024:
  • finalista VI Ogólnopolskiego Konkursu Malarskiego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, udział w wystawie konkursowej, wystawa otwiera się 6 lipca

• Grudzień 2022:
  • finalista 6. Triennale Polskiego Malarstwa Współczesnego “Jesienne Konfrontacje”, organizowanego przez BWA w Rzeszowie, udział w wystawie konkursowej,

• Lipiec 2022:
  • udział w VIII Sympozjum Artystycznym im. Mariana Ruzamskiego w Tarnobrzegu, zakończony wystawą zbiorową w Muzeum Historycznym Tarnobrzega
  • wystawa indywidualna “Mur i beton” w Galerii Sztuki w Legnicy, wystawie towarzyszył katalog

Aktualizacja: Rafał Cała, 02.07.2024