W okresie międzywojennym w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych studiowało ponad 900 kobiet.

Ich pochodzenie, status materialny, sytuacja rodzinna były różne, ale tym, co z pewnością je łączyło była chęć studiowania sztuki i potrzeba jej tworzenia.

Nie wszystkie ukończyły szkołę, ale wiele z nich wykazało się dużą determinacją, aby zdobyć wykształcenie. Późniejsze absolwentki nie zawsze kontynuowały drogę artystyczną. Niektóre z nich zrezygnowały z kariery zawodowej, a los wielu okazał się tragiczny, przepadły w wojennej zawierusze.

Ale wiele z nich tworzyło, pracowało, odnosiło sukcesy. Pomimo tego, dorobek większości z nich nie doczekał się nigdy opracowania.

Obecnie, dzięki dokumentom zachowanych w Archiwum Akademii, możemy próbować rekonstruować biografie niektórych, odnajdywać ich prac, przywracać je do historii sztuki.

Jedną z takich prób było przygotowanie przez obecne studentki Akademii wystawy poświęconej kilkunastu z dawnych absolwentek naszej uczelni.

Cykl wykładów „Artystki w Szkole Sztuk Pięknych i warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych – zapomniana herstoria” przybliża sylwetki niektórych z nich.

W ramach pierwszego wykładu z nowego cyklu, 21 października, dr Marika Kuźmicz opowiedziała o kulisach prac nad wystawą „Kocham w życiu trzy rzeczy: samochód, alkohol i marynarzy” oraz omawia specyfikę pracy z zespołami archiwalnymi podczas opracowywania dorobku zapomnianych artystek.